ΕΔΕΣΣΑΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
Αυλαία με πολύ έντονη συγκίνηση του κοινού για την θεατρική παράσταση "Η γυναίκα με τα μαύρα" .
Ωπως πολύ σωστά αναφέρθηκε ευχές όλων είναι να σταματήσει να είναι επίκαιρη η θεματολογία και τα σενάρια των 5 μονόπρακτων τα οποία είναι βγαλμένα μέσα από την ζωή και αληθινά γεγονότα οι γυναικοκτονίες, τα Τέμπη, η μοναξιά, το μπούλινγκ σε όλες τις μορφές.
Συνέντευξη και το τέλος της παράστασης.
Συνέντευξη από την Ροζαλία Γαβριηλίδου για την « Γυναίκα με τα μαύρα»
Η Γυναίκα με τα μαύρα, είναι μια παράσταση που καθρεφτίζει τη σημερινή κοινωνία, δυστυχώς, όμως δίνει τροφή για σκέψεις και αντιδράσεις σε όλους εμάς, έτσι ώστε να κάνουμε κάτι, ο καθένας μας από τη μεριά του, για να την αλλάξουμε. Αυτός ήταν και ο στόχος μας όταν η έμπνευση έγινε πράξη και εικόνες πάνω στο σανίδι.
Θεωρώ ότι όλοι θα έπρεπε να την έχουν δει για να προβληματιστούν και να αφήσουν τον εαυτό τους ελεύθερο να «νοιώσει» οπότε μετά να αντιδράσει. Ο κόσμος όμως φοβήθηκε τα συναισθήματα που προκαλεί και απέφυγε να την παρακολουθήσει. Χαρακτηρίστηκε ως «καταθλιπτική»! Μήπως η κοινωνία που ζούμε δεν είναι; Ή μήπως έχουμε μάθει να κλείνουμε τα μάτια σε ότι συμβαίνει γύρω μας, στο σπίτι του γείτονα, μέχρι κάποια στιγμή να χτυπήσει τη δική μας πόρτα!
Εύχομαι να μη συμβεί ποτέ ξανά σε κανέναν, ούτε η απαξίωση, η μοναξιά, το μπούλιγκ, οι ανθρωποκτονίες, τα δυστυχήματα! Ελπίζω κάποτε ο κόσμος μας, η κοινωνία μας, να μας προσφέρει μόνο ευχάριστα συναισθήματα, και να μην χρειαστεί ποτέ να δημιουργούνται παραστάσεις με «καταθλιπτικό» περιεχόμενο!
Ευχαριστούμε όλους αυτούς που είδαν την δουλειά μας όλα αυτά τα χρόνια και άφησαν τον εαυτό τους ελεύθερο ώστε να δακρύσει με αυτά που καθημερινά συμβαίνουν γύρω μας κι όμως εμείς τα προσπερνάμε!
Συνέντευξη από την Ροζαλία Γαβριηλίδου για την « Γυναίκα με τα μαύρα»
Η Γυναίκα με τα μαύρα, είναι μια παράσταση που καθρεφτίζει τη σημερινή κοινωνία, δυστυχώς, όμως δίνει τροφή για σκέψεις και αντιδράσεις σε όλους εμάς, έτσι ώστε να κάνουμε κάτι, ο καθένας μας από τη μεριά του, για να την αλλάξουμε. Αυτός ήταν και ο στόχος μας όταν η έμπνευση έγινε πράξη και εικόνες πάνω στο σανίδι.
Θεωρώ ότι όλοι θα έπρεπε να την έχουν δει για να προβληματιστούν και να αφήσουν τον εαυτό τους ελεύθερο να «νοιώσει» οπότε μετά να αντιδράσει. Ο κόσμος όμως φοβήθηκε τα συναισθήματα που προκαλεί και απέφυγε να την παρακολουθήσει. Χαρακτηρίστηκε ως «καταθλιπτική»! Μήπως η κοινωνία που ζούμε δεν είναι; Ή μήπως έχουμε μάθει να κλείνουμε τα μάτια σε ότι συμβαίνει γύρω μας, στο σπίτι του γείτονα, μέχρι κάποια στιγμή να χτυπήσει τη δική μας πόρτα!
Εύχομαι να μη συμβεί ποτέ ξανά σε κανέναν, ούτε η απαξίωση, η μοναξιά, το μπούλιγκ, οι ανθρωποκτονίες, τα δυστυχήματα! Ελπίζω κάποτε ο κόσμος μας, η κοινωνία μας, να μας προσφέρει μόνο ευχάριστα συναισθήματα, και να μην χρειαστεί ποτέ να δημιουργούνται παραστάσεις με «καταθλιπτικό» περιεχόμενο!
Ευχαριστούμε όλους αυτούς που είδαν την δουλειά μας όλα αυτά τα χρόνια και άφησαν τον εαυτό τους ελεύθερο ώστε να δακρύσει με αυτά που καθημερινά συμβαίνουν γύρω μας κι όμως εμείς τα προσπερνάμε!
